கூர்தலறம்: Achilles’ heel

Wednesday, August 12, 2009

Achilles’ heel

நீயற்ற வாழ்வின் சமன்பாடுகளின்
விடைகளுக்காக
நெடுநாள் காத்திராமல்
இறந்துவிட்ட அன்பின்
இறுதிச்சடங்கில்
துக்கமோ
விரக்தியோ
அல்லது
எதுவெனத்தெரியாதவொன்றால்
விம்மி பின்
உடைந்து அழுது
புதைத்து திரும்பும் வழியில்
உனை
தொலைக்கவும்,
சுமக்கவுமியலாமல்
கூனல் விழுந்து
உன் கைக்குள்
சுருங்கிக்கொள்கிறேன்.
உனையும் புதைத்துவிட்டு வருவதாய்
சொல்லிவந்த
என் வீட்டு
கண்ணாடியிடம்
என்ன சொல்ல?

6 comments:

யாத்ராAug 12, 2009, 2:33:00 AM
கவிதை மிகுந்த வலி காந்தி.
ReplyDelete
Replies
TKB காந்திAug 12, 2009, 4:19:00 PM
மன்னிக்கவும் யாத்ரா
ReplyDelete
Replies
மண்குதிரைAug 12, 2009, 6:02:00 PM
vali thanthaalum kavithai mozhi arumai
ReplyDelete
Replies
TKB காந்திAug 12, 2009, 6:03:00 PM
நன்றி மண்குதிரை
ReplyDelete
Replies
AnonymousAug 13, 2009, 11:36:00 AM
சோகம் வலி கூட சில நேரம் சுகம்தான்!!!
ReplyDelete
Replies
UnknownSep 8, 2009, 1:31:00 AM
Kashtamda
ReplyDelete
Replies

Add comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

பிடித்தவை

பதிமூன்று அற்புத விளக்குகள்

எங்கள் வீட்டில் இரண்டு விளக்குகள் இருக்கின்றன

ஒன்று

அப்பா சாவதற்காக வாங்கிய

பூச்சிமருந்து பாட்டிலால் ஆனது

அவரைச் சாத்திவைத்திருந்த அதே மாடத்தில்தான்

இக்கணம் அது நின்று எரிகிறது

சர்க்கார் உடுப்பில் வந்தவர்கள்

வைக்கோல் நிறத்திலிருந்த வயற்பத்திரத்தைப் பிடுங்கிப்போனார்கள்

வண்டிச்சக்கர மை அழிவதற்கு முன்

பெருவிரலை வெறிநாய்க்குக் கடிக்கக் கொடுத்தார் அப்பா

இல்லாத வெள்ளாமைக்கு பூச்சிமருந்து வாங்கி

நான்கு விரல்களால் ஏந்திக் குடித்தார்

சாக்குத் தைக்கும் ஊசியால் மூடியில் துளையிட்டு

கோடித்துணித் திரியும் மண்ணெண்ணெயுமாக

இந்த விளக்கு உருவானது

இதன் வெளிச்சத்தில்தான் நான்

உயிரெழுத்துக்களையும் மெய்யெழுத்துக்களையும் படித்தேன்

இவற்றைக்கொண்டு

‘அப்பா எப்படிச் செத்தார்?’ என்று எழுதமுடியுமென்றாள் அம்மா

எனக்கு ஆச்சர்யமாக இருந்தது

‘எலே ராசா.. இதுக்குள்ளதான்யா உன் தலயெழுத்து இருக்கு’ என்றாள்

எனக்கு சிரிப்பு சிரிப்பாக வந்தது

இரண்டாவது விளக்கைப் பற்றியும் சொல்லிவிடுகிறேன்

இது

முதலும் கடைசியுமாக அம்மா குடித்த

பிராந்தி பாட்டிலால் ஆனது

அடுப்புக்கு அருகே அதன் நிரந்தர இடம்

அம்மா தேம்பித் தேம்பி அழுதுகொண்டிருந்தாள்

நானும் சேர்ந்துகொண்டேன்

யார் யாரோ காரணம் கேட்டார்கள்

ஒரு வார்த்தையையும் சொல்லவில்லை

அரைத்தூக்கத்தில் அவளாகப் புலம்பிக்கொண்டிருந்தாள்

“எஞ் சேல பூவையெல்லாம் ராத்திரியில் வித்துப்புட்டேன்

கொப்பங் கடனுக்குத்தான் சாவாம செத்துப்புட்டேன்

உடுத்தாலும் அம்மணம்தான்

உசிரு இருந்தாலும் நாம்பொணந்தான்...”

இருமல் மருந்துகளைக் கொண்டு

நுரையீரலோடும் மூச்சுக்குழாயோடும் அன்றாடம் மல்லுக்கட்டுகிறாள்

இந்த வருஷம் மட்டும் 11 பாட்டில்கள் (எல்லாம் வடிவானவை)

எங்கள் ஊர்ப்பக்கம் நீங்கள் வந்தால் பார்க்கலாம்

கிழக்குத்தெரு குடிசைகளின் விளக்குத் திரிகளில்

பிரகாசித்துக் கொண்டிருப்பவை அம்மாவின் பிராயத்துக் கண்கள்

அதில்தான் எவ்வளவு ஒளி!

- வெய்யில் (விகடன் தடம், 01.11.2016)