பிரிவுப்பேச்சுகள்

தனித்தனியே பொறுக்கியெடுத்து
சபித்தபடி

பிரிவை பேசும்போது

அடிவயிற்றைக் கீறிப்பிளந்ததாகவோ

உயிர்கிழிக்க தொடங்கியதாகவோ
இதயம் கழற்றியெறியப்பட்டதாகவோ
அல்லது
வேறதையும் உணர்த்திப் போனதாகவோ
தெரியவில்லை

வெளிறியிருக்கும்
அந்த நாட்களின்
பின் மதியப்பொழுதில்
நாட்குறிப்பின் முடிந்துபோன பக்கமொன்றினுள்
பதித்துவைக்கிறேன்
உமிழமுடிந்த அனைத்து உணர்ச்சிகளையும்
எழுதாத பேனாவில்
பின்னொரு நாளில் அழுவதற்காக.

மறுபடி, மறுபடி
அவளை பார்க்க நேரிடும்
சூழலின் அபத்தங்களை
குரூரமக்கிவிடுமோ
பிரிவுப்பேச்சுகள்
பிரியும்வரை?

• உயிரோசையில் பிரசுரமான கவிதை

சிதறல்கள்

ஒரு மழைநாளில்
என் தெருவாசியான அந்த நாய்
செம்மண் நிறத்தில் ரெண்டு,
கருப்புவெள்ளையாய் ஒன்று
பெயர்தெரியாத நிறத்தில் மூன்றென
ஆறு குட்டிகள் ஈன்றிருந்தது.

ஒருநாள் ஆபீஸிலிருந்து திரும்பும்போது,
கருப்புவெள்ளை குட்டி
எதனாலேயோ இறந்திருந்தது.
செய்தித்தாள்களின் விளையாட்டுச் செய்திபோல்
விரும்பாமலும் கண்ணில் பட்டுத்தொலைத்தது.

அதைப்பார்த்த அவள்
சிலநாள் பாசத்திற்கு
வீடுவந்ததும்
தேம்பி அழுதாள்.
மணி பார்த்தவுடன்
கண்துடைத்து
வெங்காயம் வாங்கிவரச்சொல்லிவிட்டு
சமைக்கச்சென்றுவிட்டாள்.

வெங்காயம் வாங்கித் திரும்புகையில்
எங்கேயோ போயிருந்த
இறந்துப்போனதின் அம்மா
வந்து
அதை முகர்ந்துவிட்டு
அதற்கான உணவை
சாப்பிடச்சென்றுவிட்டது.

வீடுவந்ததும்,
கத்தரிக்காய் வதக்கிக்கொண்டிருந்த
அவளின் சேலை வசீகரமாய்
விலகி இருந்தது.
வெங்காயம் கொடுத்துவிட்டு
காதோரமாய் முத்தமிட்டதும்
வெட்கப்பட்டாள்.

ஏதோ டிவியின்
வானிலயறிக்கையில்
நாளை மீண்டும் மழைவருமென்றது.

தன்வினை

ப்ராஜெக்ட் முடிக்க
ஓவர் டைமில் வேலைசெய்து திரும்பும் அவள்
பேச்சுத்துணைக்கு போன் செய்திருந்தாள்.
வழிதோறும் நடந்தவைகளை
ஒலிபரப்பிக்கொண்டிருக்கையில்
எதிர்ப்பட்ட
நொண்டி பிச்சைக்காரன்,
பீடி பிடிக்கும் ஆட்டோக்காரன்,
மொபைலில் பேசிக்கொண்டிருக்கும்
மேல் பட்டன் போடாத எவனோஒருவனென
எவருமே
நல்லவராய் தெரியவில்லையெனக்கு
அவள் வீடு சேரும்வரை.

அன்றொருநாள்
இரவு பதினொரு மணிவாக்கில்
இளஆரஞ்சு நிற சுடிதாரணிந்து
மாநிறமாய்
நீள்வட்ட முகத்தில்
அழகிய உதட்டுடன்
எனைப்பார்த்ததும்
மிரண்டு வேகமாய் நகர்ந்த எவளயோ
எதேச்சையாய் நினைவுக்கு வந்தது.

சட்டென்று
இந்த இரு சம்பவத்துக்கும்
சம்பந்தமில்லையென்று சொல்லிக்கொண்டது
உள்ளிருந்து ஏதோ
 

• உயிரோசையில் பிரசுரமான கவிதை

சுருக்கங்கள்

நண்பர்களுடனான அன்றைய பயணத்தில்
திரும்பக் கூப்பிட
அவள் கொடுத்த மிஸ்டு காலின்பின்
சிக்னல் தீர்ந்த 500 மீட்டர் தூரத்தில்
வேகமாய் போக
பஸ் டிரைவரையும்
டென்ஷன் தெரியாமல்
ஜோக்கடிக்கும் நண்பனையும்
டவர் வைக்காத
செல்போன் காரர்களையும்
திட்டி தீர்த்து,
சிக்னல் கிடைத்தபின்
நான் தொடர்புகொண்ட வாடிக்கையாளர்
தொடர்பிலக்கிற்கு வெளியே இருப்பதாய்
சொல்லும் ரெக்கார்டடு மேசேஜிக்கப்பறம்
காலருகில் கூடை வைத்ததற்க்காய்
மோர்கார பாட்டியை திட்டியதும்
நடப்பதற்கு வழிவிட்டு ஓரமாய் வைத்ததாய்
மன்னிக்கும்படி அவள் சொல்ல,
நான் சாரி சொல்லிவிட்டு
ரெண்டு ரூபாய்க்கு மோர் வாங்கி குடித்தபின்தான்
தணிந்தது
என் கோபமும்
பாட்டியின் இறுக்கமும்.

தனிமை

நீ தெரியாதபோது
தகித்து எரிந்த இரவுகளில்
உனை தெரியாத தனிமை
ஒரு எதிரியாய் கடந்துசென்றது

நீ இருந்தபோது
நீ இல்லாத நேரங்களில்
அதே அழுத்தத்தின்
வேறு பரிமாணத்தில்
ஒரு மேகமாய் மாறி விட்டிருந்தது

நீ அருகிலிருக்கும்போது
நானில்லா உன் புகைப்படங்களில்
எட்டிப்பார்த்துவிடுகிறது என் தனிமை
எதிர் வீட்டு நாய்க்குட்டியாய்

எதேதோ சொல்லி
உன் கண்ணீரில் நம் காதலை
கரைத்த அந்த இரவிலிருந்து
ஒரு நண்பனாய் அருகே படுத்துக்கிடந்தது

இப்படி
தனிமையோடு சேர்ந்திருந்ததில்
என்னுடன் பழகிவிட்டிருந்தது
இப்போதெல்லாம்
என்னை விட்டு எங்கும் பிரிந்துபோவதேயில்லை
பர்சில் யாருக்கும் தெரியாமல்
வைத்திருக்கும் 
என் ராசியான கடவுள்போல.

மகான்களின் புகைப்படங்கள்

‘சிறந்த மனிதர்கள்’ புத்தகம் படித்து
உணர்ச்சிப்பெருக்கில் வாங்கிய
புகைப்படத்தில்
என் சுவரில் உயிரோடிருந்த அந்த மகான்
சில மாதங்களுக்குள்
மரச்சட்டங்களுக்கான இடைவெளியில்
கொஞ்சம்கொஞ்சமாய் ஒழுகிவிட்டிருக்கிறார்.
இப்போதெல்லாம்,
அவர் அங்கிருப்பதாய் தெரிவதே இல்லை!

நேயர் விருப்பம்

மதம், இனம், மொழி பார்த்து
நிச்சயித்து
அம்மி மிதித்து, அருந்ததியும் பார்த்து
முடிந்துவிட்ட நம் திருமணத்தின்
களவி மயக்கத்தை கடந்துவிட்ட பின்
அன்றோருநாளின் நம் உக்கிர சண்டையில்
தூங்காமல் விழித்திருந்த நடுஇரவில்
டிவியில் ஒளிபரப்பானது
கல்லூரியில் எனை யாசித்தவளுக்கு
பிடித்தபாடல்கள்…
நேயர்விருப்பமாய்!

And then...

நம் ஒவ்வொரு சந்திப்பிலும்
காத்திருக்கும் நமக்கான காதல்.
என்றாவது காதல் பேசுவோமென்று பல நாள் ஏமாந்து,
சலித்து நாம் சந்திக்கையில்
தென்படுவதேயில்லை.
அன்று விளையாட்டாய் பயந்து
எனை இறுகப்பிடித்து
நெடுநேரம் கழித்து நீ உணர்ந்தபோது
சத்தம் போடாமல் அருகே அமர்ந்திருந்தது!
இயல்பான அதன் சிரிப்புடன்
கைகுலுக்கி கண்ணடித்துச்சென்றுவிட்டது.

நீ, நான் மற்றும் சிவப்பு ஆறு

அழுதுகரைத்த உன் ஞாபகங்கங்களின்
ஒவ்வொரு துளியும் பெருகி
சகிக்காத ஒரு சிவப்பு ஆறாய்
என் எல்லா பாதைகளின் ஓரங்களிலும்
துரத்தி வந்தது

முதலில் மிரட்டியது
மிரண்டேன்
கட்டளையிட்டது
அடிபணிந்தேன்
பிறகு,
களிம்பு பூசிவிடும் நண்பனானேன்
கொஞ்சம் விழித்தேன்
அதன்பின்
கவனிப்பிற்காகவும் பிறகு அன்பிற்காகவும் கெஞ்சியது
உதசினப்படுத்தினேன்
அழுதது.
இப்போது,
சிறு பையன்கள் மூத்திரம் போகும் சாக்கடையானது.

• உயிரோசையில் பிரசுரமான கவிதை.

ஆழமாய்ப் புதைத்தல்

நிதானமாய் பலநாட்கள் யோசித்து
திடமான ஒருமுடிவென்று நினைத்துதான்
அன்றைய இரவில்
குளிரில் விரல்கள் எரிய
ஆழமாய் புதைத்தபின்
காலையில் முளைத்துநிற்கும் 

உன்மீதான என் காதலை
நீரூற்றி வளர்க்காமல்
என்ன செய்ய?

திரும்பியிருக்கலாம்!

தெரியாமல் என் தோள் பார்த்து தொட்டுவிட்டாய்
சிணுங்கிவிட்டு என் கவனிப்பை உறுதிபடுத்திக்கொண்டாய்
சட்டை பொத்தான் போட்டு என் மார் வருடிக்கொண்டாய்
நடக்கையில் கைகலுரசும்போதைய என் மௌனத்தை கவனித்துக்கொண்டு,
முத்தங்கள் முடித்தபின் உன் சிவந்த கண்ணில்
என் கண்களை மாறிமாறி பார்த்துக்கொண்டாய்
ஏககாலத்தில் இத்தனையும் தாண்டி நடந்துகொண்டிருக்கையில்
நொடிப்பொழுதில் விலகி
திரும்பிப்பார்க்காமல் போகிறாய்
திரும்பியிருக்கலாம்
திரும்ப விரும்பவில்லையோ என்னவோ.

வெட்கம்

யாருமற்ற, உட்புறம் பூட்டிய வீட்டின்
கழிப்பறைக்கதவை தாளிடுவது போல்தான்
நம் தனிமையில் உன் வெட்கமும்.